5 maart 2017. Mijn laatste blogbericht dateert van meer dan twee weken geleden, jongens jongens, wat hebben jullie al die tijd gedaan zonder mij? Retorische vraag tutututuuu want natuurlijk is er op een blog alleen maar plaats voor MEZELF MIJ ANA VAN LIEDEKERKE 20 JAAR BIJNA RIJK EN BEROEMD MAAR NOG EVEN GEDULD. En ik moet zeggen dat ik het al bij al best goed stel. Twee weken weg uit het overdrukke Londen drukt de fernweh weer even de kop in. Eerst twee dagen België: Isabel en Sophie kopen de Think Twice leeg - we eten BELGISCHE frieten - in Brussel meeten we met componiststudent Paul uit Amiens die studeert in Mons en verkennen de Afrikaanse buurt en Isabel en Sophie maken zowaar kennis met mijn hoogst beminnelijke gezinsleden. Vervolgens Amsterdamtrip: Ed van der Elsken topfotograaf in het Stedelijk Museum, Sophie en Isabel inwijden in de levens van Dick Bruna, Annie M.G. Schmidt en andere Nederlandstalige cultfiguren, funky charity party dansen voor kindjes in Nepal WEIRD maar zotte mensen, om 3 uur 's nachts wachten op Godot: de bus naar de luchthaven maar hij komt wauw. Dan een week Pompei en Napels: fresco's, pasta, buiten ontbijten in volle zon (graffe!). Ik wil ROMEIN ZIJN! Alles mooi, alles cultuur. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde en donderdagmiddag vlieg ik alweer het nare noorden tegemoet. Aanschouw hierzo: Marie die de gladiatoren de verdoemenis inhelpt met een simpel handgebaar en Laures wannabeknipoog.
Maar na twee dagen in de rouw voor het verlies van de zon houd ik alweer terug van Londen. Met Florian spiegeleieren laten aanbranden in onze vertrouwde keukenchaos, de zaterdag weghangen met Isabel en Sophie op Sophies kot kijkend naar de geniale 7 uur durende film Satantango van Bela Tarr. 2 uur praten over de ethische implicaties van schrijvers die mensen in hun omgeving tot objecten omtoveren- say what heb ik vrienden gevonden bij wie werkelijk al mijn taal- en literatuurproblemenhersenspinsels in de openbaarheid kunnen worden gebracht? -
Vandaag een nuttige voormiddag en een verkennamiddag: Canary Wharf: Greenwich en de Docklands. Het Thames Path afwandelen, de storm zien losbarsten en weer gaan liggen, de hemel trekt samen en breekt open. En ik kwam, zag en overwon, hoewel mijn schoenen en sokken voor het moment boven de chauffage uitdruppen en mijn haren gelijk zijn aan die van een surfer na een dag de wildste golven doorklieven. (Doorklieven, wat een prachtige taal hebben we toch!)
Over taal gesproken: ik ga Hongaars leren! 26 naamvallen en verder verwijderd van het Nederlands dan het Hindi, maar geen nood: fonetische spelling en logische grammatica. Ihaj csuhaj! (joepie!) Over vijf jaar lees ik Gloed in de oorspronkelijke taal en heb ik geen ondertitels meer nodig voor Bela Tarr. Buig voor mij en bekijk de beelden van een namiddagwandeling! And see you soon again op deze pagina voor meer Londens leven! XOXO
.
9 maart 2017. Dag liefste volgertjes (als jullie tenminste nog een existentie bezitten, zoniet praat ik in de leegte, maar leve de leegte dan om jullie afwezigheid op te vullen) (contradictorische inleidingbullshit 10/10). Het is donderdagavond, ik ben net terug van de marxist society, drink rabarberthee (weg met de latte macchiato, thee is hipsterheid 2.0) en luister naar de wonderlijk vervreemdende muziek van Béla Bartók (een Hongaar alsjemenu!).
Deze week was vooral gevuld met academisch bijbenen (gedwongen gepraat in seminaries veronderstelt gekende stof), stressmails voor mijn leven volgend jaar (het wordt Zuid-Afrika, Turkije, Hongarije of Litouwen), artikelgeworstel voor mijn bachelorscriptiepresentatie en hier en daar een sociaal opbeurmomentje. Maandag koffie met Isabel, Sophie en Sofia en heel april volplannen met daguitstappen en vakanties. 's Avonds op Sophies kot hangen en praten over entartete kunst en Russisch formalisme (een hele avond serieus, het gaat er echt over; ik met mijn grote afkeer van koetjes-en-kalfjes-gekeuvel begin zowaar te verlangen naar zucht- en zeurvrienden en een klein beetje saaiheid). Dinsdag namiddag wegslapen en avond wegpraten met Florian. Woensdag mijn lievelingsseminarie (Spinoza en Leibniz); door indeling in kleine groepen eens sociaal doen met filosofiemensen uit Londen en Engeland, hoera. Donderdag, vandaag, bibdag en marxist society met Sophie. Marxism and women's liberation discussie. Ik die het links-libertarisme verdedig tegen simplistische beschuldigingen.
- WOW onderbreking ik wist even alleen het Engelse woord accusation; zo mooi als je in Google Translate van Engels naar Nederlands moet vertalen om het juiste woord te vinden; dan weet je dat je stilaan een beetje thuis begint te worden in een taal -
Maar over het algemeen hyperinteressant, alle vormen van feminisme vliegen door elkaar, ik moet me veel meer inlezen, maar misschien werk ik ooit wel wat rond feminisme en basisinkomen.
YEZZZZ ik weet dat niemand geïnteresseerd is in mijn academische aspiraties, maar zoals ik al eerder zei: mijn blog, mijn keuzes, lang leve de inherente schrijversdictatuur.
Morgen ga ik naar een verjaardagsfeest van een geflipte filmverslaafde vriendin van Sophie, zaterdag hiken en naar een BerlijnseDJ'sfestival, zondag naar een homeparty bij de president van de marxist society. Dan ga ik drie dagen in mijn grot kruipen om mijn bachelorscriptie vorm te geven tegen de skypepresentatie donderdag en daarna kan ik hopelijk weer eventjes ademhalen. Volgende blogpost volgende week. SEE YOU GUYZZZZZ en sorry voor de fotoloosheid (soms mogen jullie eens stilstaan bij de manier waarop woorden - lijntjes bij elkaar - in staat zijn beelden te vormen) (Anaaaaa) (datismijnnaam) xoxo
^NEW BLOGPOST^ fiesta in da house
Joow gosertjes! Speciaal voor jullie vandaag nu heden exclusief op WEBNODE.NL: verslag van een quite exciting weekend!
vrijdag verjaardagsfeest van Ankita; Indisch meisje dat Sophie had leren kennen op filmfestival, woont in kraakpand in grave buurt Brixton in Londen. Zot huis; soort oude office omgetoverd tot hippieparadijs; repetitiekot van de band van Ankita's lief - Olly, jowjowjow, drummer als beroep in underground londense scene. Met een hele troep strangers (alle vrienden van Ankita) losgaan of hipstereightiesfuif (cf. poster links). Pret verzekerd.
zaterdag. SOMERSET HOUSE STUDIOS Nocturnal city Berlin-London: soort van festival slash event verkenning van Londens-Berlijns electronachtleven. Installaties, performances en zotte DJ's in sprookjeskamer van Somerset House (gebouw zie onder) met megaplafond, witte zuilen, koningsschouw - voor de gelegenheid neonverlicht vol rookwolken. Allemaal minimalistische coolio's die met ogen gesloten losgaan op de electronische beats (enige kleerkleuren wit, zwart en zilver; ik voelde mij daar de grootste hippieclochard ever). Zalige muziek zalige avond. Kennismaken met Emma, goede vriendin van Isabel, die in Granada studeert. Kennismakings-gesprek over Moorse architectuur en het beeltenisverbod in de islam. Why not enzo.
zondag. Helaas heb ik nooit pictures voor jullie van al mijn bangelijk-sociale avonturen hier (sorry, dansen met een dikke nikon dat kan alleen briek fzo), maar hopelijk geven mijn grave beschrijvingen jullie een feeling van de Londense groove en move. Want oh ja, hier ben ik weer met mijn bosfoto's.
Zondag hikedag: met Sophie de tube op naar Epping Forest; eerste bos dat echt bos is. Helemaal in zone 6, dikke bomen, donkere paden. Lees meer via fotoscrolling.
Is dat nu een groot verschil: zo thuis of in Londen wonen? Goh ja, de varkensmarkt van Boom en Trafalgar Square, je moet toch drie keer kijken om de verschillen te zien ze. EU NEE.
13-19 maart 2017 Live. Love. London. (bron pathetische slogans: google.com)
maandag rode wijn de avond weghangen op het terras van The Roebuck met Sophie en Sofia (van drukke Barcelona, quote: 'sometimes London feels as a city of lonely people')
dinsdag de bibliotheek blutlenen; bachelorscriptie-lectuur (mijn bachelorscriptie: Martha Nussbaum en de morele relevantie van literatuur - hoera)
woensdag heerlijk weer, het kan! Een stille heuvel in the Olympic Park naast mijn deur, in het gras met boeken en papier. Florian terug! Ovenschotel met patatjes, prei en quorn: PRO
DENK De rustgevende werking van ingekapselde natuur
(gedachten die door mijn hoofd vliegen als ik in het gras van het Olympic park naar de wolken kijk)
Stadsnatuur heeft iets heel rustgevends, een kalmte die je niet vindt in de ongerepte wildernis. Doorheen eendengewiek en vogelgezang breken de verre golfgeluiden van vliegtuigen door, het geruis van autosnelwegen, het holle kloppen van kranen en bouwwerken en de echo's van kindergejoel. In een echt bos is het anders: dieper, maar ook meer bevreemdend, en vandaag is het net dit uitgestrekte parkgevoel dat ik nodig heb: een grote groene oase van geborgenheid in industriegebied. Misschien is deze ommuurde ingekapselde natuur dan wel het meest troostend. (En terwijl ik dit schrijf kruipt er een spin over mijn hand.) Is het omdat we zelf ingekapseld zijn? Een park in een zee van hoogbouw; postmodern geweld. Of Hazewinkel; kom water in fabrieksgebied.
In Beauty and Consolation praat Coetzee over de troostende werking van natuur. Voor hem is het wel de woeste natuur, maar die woeste natuur kan in onze wereld dan weer niet langer woest zijn. De mooie kliffen waar hij op uitkijkt geven uit op een parking met bijhorend colakraam.
'It's an innocent landscape, yes, but it's a strange kind of innocence. There are many innocent landscapes in the world. But in our time, at the end of the twentieth century, it is a cultivated and protected innocence.'
Weg de troost.
(N.B. De ingekapselde boom op de achtergrond staat in het Olympic Park)
^NEW NEW NEW BLOGPOST^
[BDSCHP VN LGM NT] Om de onderdompeling in de wondere wereld van mijn Londense leven nog vlotter tot stand te brengen, is het nu mogelijk als lezer te opteren benedenwaarts te scrollen, op play te drukken en zodoende niet alleen uw literaire en fotografische ziel te bekoren, maar ook uw auditieve orgaan deel te laten nemen aan het steeds spetterende spektakel. Mondje dicht in luisterland; laat de Chinese cirkelfilmmuziek uw dromen dirgeren. Enjoy.
Een sprookjesbosch
Heel lang geleden, toen de dieren nog konden praten en de wereld een platte schijf was die werd gedragen door vier Galapagos-reuzenschildpadden, leefde er in een zonderlinge plaats aan de overkant van de zee eens een meisje van kleine daden en grote dromen. Haar dagen vulde ze met het lezen van liefdesverhalen van Poesjkin, het drinken van grote glazen gezoet appelsap en het met ogen gesloten luisteren naar repetitieve trancemuziek. Haar nachten bracht ze door in het gezelschap van zielsgenoten die over kroegtafels gebogen zochten naar de zin van het leven in de dieptes van duizend tinten rode wijn. Het meisje verzuimde verplichtingen en taken, gehoorzaamde god noch gebod en sloot na jaren van onbeslisbaarheid een pact met de duivel om eenzame opsluiting in de genoegens van de esthetische oogkleppenmaatschappij. Hoogoplopende discussies over wereldbelangrijke duizenden zinnen lange zinsanalyses tekenden de nachten in kroeg de Ree. Duitse vrienden van vrienden schoven bij aan de tafels en het meisje voerde het gebruikelijke pseudo-intellectuele steekspel op tot het de grens naar zuivere authenticiteit overschreed. Andere nachten sleet ze met dampende koppen frambozenthee op de rand van haar bed op de erwt meewiegend op nieuwe Franse tonen geïntroduceerd door haar beminnelijke huisgenoot. Op vrije dagen vertreedde ze zich met haar schrijvende vriendin in melancolieke moeden langs graven van ver vervlogen tijden. En het leven van het meisje was mooi en triest en gauw. En ze liet haar ogen zakken over de dieproodfluwelen zetels van een oude bioscoop en keek een onbekende documentaire van een onbekende regisseur die na een vragenronde tussen haar en haar vrienden ronddartelde en het meisje was aanwezig en afwezig door de zwaarte van de film en de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. En de schrijvende vriendin begeleidde haar in de ondergrondse koets naar het afgelegen slot en de vuren werden verwarmd, de potten gelicht. En een film, wijn, drie liederen, duizend verhalen en een oneindig aantal onbeholpen wensen later sloten de beide meisjes de ogen en droomden de nacht naar de ochtend. En de nacht ging voorbij en de ochtend ging voorbij en zij ontwaakten met de zon hoog aan de hemel en aten en dronken en klopten tegen de houten kop voor ze met een zak proviand de postmoderne leegte van de desolate hoogbouwomgeving in het gezicht konden kijken en ze vergaten de tijd op een heuvel met boeken en nooit ophoudende gesprekken. Maar toen brak het ogenblik aan waarop de vrijheid ten einde liep - een pact met de duivel eist steeds zijn tol - en de vriendin vertrok en het meisje bleef alleen achter met het vooruitzicht op maanden van eenzame afzondering van studeren schrijven zwijgen zwoegen maar ze glimlachte zacht, schudde het hoofd en sprak vol besliste passie: dat. zal. geen. waar. zijn. En het meisje opende de computer en keek de rest van de restloze dag naar Simon's Cat. Einde.
20-26 maart 2017
22 dingen die ik deze week heb beleefd, gemaakt, gedaan
Hee lieve blogbezoekers! Donderdagavond 23u35, dat betekent (tromgeroffeuuul): lijstjestijd! Onder het motte 'van lijstjesartikels heeft de modale vlaming nooit genoeg' en 'de modale vlaming is klant - klant is koning' presenteer ik u met plezier en trots: 26 Londense dingen die ik deze week heb GEDAAN, DOORSTAAN, BANAAN. (ha.ha - simsonlach) 1. in mijn stamcafé The Roebuck aangeschoven voor gratis maandagfilm Dirty Dancing + gratis popcorn. Memorabele quote: NOBODY PUTS BABY IN THE CORNER. Wajoo waarom is dit zelfs een cultfilm zO slecht Daarom
2. een powerpoint over fauvisme gelay-out voor een estheticapresentatie van Marie, godbetert. Als Sint-Pieter mij daarboven wegstuurt, weet ik het ook niet meer 3. Simpons the Movie II gekeken. Eventjes genoeg van al onze arthousefilms. Lang leve de stem van Marge
4. Met Florian karrenracen door de supermarkt, omtereerst quicheblader-deeg vinden 5. Quicheavond met pinot en discussies over ethische content in horrorfilms en taalfilosofie (behoort het pejoratieve aspect in spleetoog tot de letterlijke betekenis van het woord?) 6. een lijst maken van mooie woorden die niemand gebruikt - het abc: ontheemd, vervaarlijk, zoetgevooisd 7. rode lippenstift opdoen voor de eerste dag van de lente, een gele banaan eten, mezelf kleurrijk voelen 8. het voorstel voor mijn paper op de office van mijn prof gaan voorstellen - de rol van stilte in eerste-wereld-oorlogs-literatuur - goedgekeurd en een berg artikelreferenties mee naar huis gekregen
9. Londense wolkenluchten bewonderen. Helaas geen adequate foto's vanuit mijn snertkamertje; in het echt waren ze duizendmaal mooier; donzig, waanzinnige schakeringen, lichtbrekingen (oh ja en dat is dus de postmoderne leegte die ik zie als ik uit het raam kijk) 10. gesocialized met seminariegenoot die twee jaar in een internationale school in Amsterdam gezeten heeft en Antwerpen een hele coole stad vond 11. the timemachine van Wells lezen en mindspiralendraaien
12. Met Sophie de metrogeluiden opnemen om er muziek van te maken - we mikken op beter dan bovenstaande remix (links onze epic electrofuif van vorige week fzo - voor het losgehen)
13. Zinloze boekzinnen schrijven: 'Pannenkoeken zijn niet ongezond!' schreeuwt Tommy verongelijkt terwijl z'n moeder met een handdoek de streep siroop van zijn mond veegt 14. Overrompeld worden door een doorgedraaid Londen: duizend helikopters, politieagenten, ambulancen; ik zit op de trappen van Trafalgar Square een boek te lezen, weet niet wat er gebeurt (smartphoneloosheid) maar vang gesprekken op - terroristische aanslag - twee uur later wil ik naar het filmfestival waar ik heb afgesproken met Isabel en Sophie maar we worden tegengehouden, een politieagente zegt 'lopen' en ik ervaar voor het eerst in een mensenleven wat 'adrenaline' betekent; paniek door andere mensen in paniek, als bange kudde snellen we de metro in. Blind geweld: gestolen mensenlevens door een ontspoorde bus; ontspoorde geest. Maar het is een dag later en je moet op de website van De Standaard al naar beneden scrollen om nog Londennieuws te vinden. Hoe abnormaal de normalisering. Hoe wonderlijk de overlevingsdrive: we doen voort, no matter what.
So do I: 15. Een planning maken. GRIJS: vrienden die komen/vakanties (Florian: 'waarom grijs? Zijn dat voor u de grijze momenten?' 'Nee, grijs is de kleur van de minste stress'). GROEN: papers schrijven. ROZE: studeren voor examens. Ana plannen??! Ja en het is nodig: elke dag of ik ga hier fataal de dieperik in met die strikte deadlines en duizend vakanties. 16. Wegdromen bij youtubevideo's van alternatieve levens: woonboottochten, vanlife (ik wil een van! volgend jaar wordt het jaar van mijn rijbewijs - beloofd aan mezelf) en string theory 17. een lijst van mogelijke levens maken en mezelf afvragen wat ik het liefste wil (een logisch parcours, knutselleven, nomadenbestaan of yolo-experience)
18. mijn learning agreement (contract tussen KU Leuven en King's College) in orde maken - acht weken te laat -foutje 19. aanvaard worden voor een Erasmus volgend jaar naar Zwitserland maar helemaal niet weten of ik daar wel zin in heb 20. Koffie drinken en zeuren over ons leven op het plein van het Somerset House 21. Afscheid nemen van Florian die morgen voor een maand naar Frankrijk vertrekt voor vakantie, een pilotenexamen en verkiezingen. 22. Slapen. Als ik tijd vind. Slaapwel. En al wie brieven en mails van mij moet krijgen, ze komen. Maar nu eerst even mijn koffer maken om naar Schotland te vertrekken. Tot volgende week! PS: kijk, bergen!
coming soon
EDINBURGH
.
Soms heb ik het gevoel dat ik op deze blog gewoon wat brabbel in de leegte, maar misschien is dat wat we altijd doen. Het is donderdagmorgen, ik heb net mijn bachelorscriptieonderzoek gepresenteerd via Skype. Afgerond, goedgekeurd. Dit weekend was een van de mooiste uit mijn leven en dat is geen cheesy Erasmuservaringsophemeling. Ik ben verliefd. Op Edinburgh, op Schotland. Drie dagen volle zon, duizend mooie straten, verbluffende uitzichten, beschonken lange avonden. In Edinburgh zijn alle mensen fijn, is schoonheid nog niet door efficiëntie naar een andere wereld verholpen. Ik zat in een whiskypub en keek naar prenten aan de muur van Edinburgh honderd jaar geleden en op elk ander moment zou ik met de gebruikelijke brok in de keel mijn heimwee naar tijden die ik nooit heb meegemaakt de vrije loop laten, maar hier niets van dat alles: dezelfde straten, dezelfde mensen, dezelfde wondere sfeer. Lees meer in mijn mooie fotoverhaal.